ساختار پلی یورتان

اولین پلی یورتان از واکنش دی ایزو سیانات که با پیوند اورتانی بهم متصل شدند بوجود آمد.

پلی یورتان، واکنشی افزایشی بین گروه ایزوسیانات و گروه پلی ال (ترکیب دارای گروه هیدروکسیل) می باشد. مهم ترین ویژگی این گروه از پلیمرها که در انتهای واکنش ساختار پایداری بوجود می آورند.

ایزو سیانات برای تهیه پلی یورتان ترکیب بسیار ضروری است. ایزو سیانات ها از دیدگاه شیمی آلی جزو دسته پلیمرهای آروماتیک و یا آلیفاتیک دسته بندی می شوند. گروه های ایزوسیانات به شدت واکنش پذیر بوده و به همین علت پیشرفت واکنش نیاز به افزایش دما ندارد (در دمای محیط واکنش انجام می گردد)

ساختار برخی از ایزوسیانات ها به طوری هست که واکنش پذیرتر می باشند که معمولا برای تولید فوم های نرم مانند فوم های قالبی مورد استفاده قرار میگیرند. به طور کلی می توان گفت بهبود ایزوسیانات ها از طریق واکنش نسبی با پلی ال ها از طریق ترکیب خاصی در آن حاصل می شود.
پلی ال یک ترکیب آلی شامل چندین گروه از هیدروکسیل ها است که بر اساس کاربرد نهایی آنها طبقه بندی می شوند. انتخاب پلی ال مناسب برای تولید پلی یورتان باید براساس محصول تولید شده و حتی سیستم ها، شرایط و دستگاه های خط تولید باشد. بدین صورت که پلی ال ها با وزن مولکولی بالا عمدتا برای تولید پلی یورتان سخت استفاده می شوند و پلی ال های با وزن مولکولی پایین برای پلی یورتان های نرم مورد استفاده قرار می گیرند.